Vandaag las ik op de website van het
Reformatorisch Dagblad een artikel over abortus. Hoewel ik niet per se voor het
verbieden van abortus ben (er zijn nou eenmaal gevallen waarin het absoluut
noodzakelijk is), vind ik net als de publiciste die aan het woord is in het
artikel dat er in sommige gevallen, misschien zelfs wel de meeste, te makkelijk
besloten wordt tot het eindigen van een zwangerschap en daarmee tot het in de kiem
smoren van een nieuw leventje.
Laat me van tevoren zeggen dat ik
niet wens te oordelen over mensen die er om welke reden dan ook voor gekozen
hebben om abortus te plegen. Als mijn lieve God die zonden niet alleen vergeeft
maar zelfs vergeet mijn verkeerde beslissingen achter zich heeft gelaten, wie
ben ik dan om te oordelen over andermans besluit. Let the past be in the past.
Wat gebeurd is, is nou eenmaal gebeurd. Daar gaat deze post ook niet over en
het artikel waar ik nu over schrijf, gaat daar mijns inzichts ook niet over.
Dat gezegd hebbende, wil ik met
jullie, lieve lezers, aan de hand van het artikel uit het RD kijken naar de
toekomst van abortus. Zoals in het artikel (terecht!) wordt gesteld, is abortus
schending van het liberale principe dat elk individueel mensenleven in zichzelf
waardevol is. Dit leven begint bij de conceptie en niet pas na vierentwintig
weken zwangerschap. Lockefeer, de publiciste die door het artikel heen aan het
woord is, stelt zelfs dat abortus na verkrachting niet per se te rechtvaardigen
is. Zelf verwoordt ze het als volgt: “De vraag die beantwoord moet worden is:
Hoe rechtvaardigt het ene kwaad (de misdaad van de verkrachting) het andere
kwaad (het beëindigen van een hieraan onschuldig mensenleven)?” Ik begrijp haar
punt zeker wel, al zou ik niet met zekerheid kunnen zeggen of ik hier nog zo
over zou denken als ik mij in een dergelijke situatie zou bevinden. Ik hoop
natuurlijk dat ik ondanks de verschrikkelijke gebeurtenis die de zwangerschap
dan zou hebben veroorzaakt, de hevige emoties die daarbij komen kijken en respectievelijk
de benarde situatie waarin ik me op zo’n moment door een dergelijke
zwangerschap zou bevinden, ik toch voor het nieuwe leventje zou kiezen. Maar
wie zal het zeggen? Misschien dat de werkelijkheid op zo’n moment wel heel
anders lijkt/is voor mij.
Lockefeer pleit aan het einde van
het artikel voor een verdere afbakening van het begrip ‘noodsituatie’ in de
abortuswet. Ze zegt dat abortus alleen gerechtvaardigd zou moeten zijn als het
leven van moeder en/of het kind op het spel staat. Nogmaals, ik ken niet alle
situaties waarin abortus wordt gepleegd en ik weet dat men niet te lichtzinnig
kan speculeren over situaties waarin vrouwen zwanger worden als gevolg van – om
het bovenstaande voorbeeld maar aan te houden – bijvoorbeeld verkrachting. Ieder
heeft zijn eigen verhaal en eigen reden om tot een beslissing te komen, helaas
ook tot pijnlijke beslissingen als abortus. Ik ben het er mee eens als gesteld
wordt dat hier niet lichtzinnig over gedacht mag worden. Ieder individueel
leven is ook naar mijn mening zeker van waarde. Van onschatbare waarde zelfs.
Alleen betwijfel ik of een dergelijke afbakening en aanscherping van de wet
werkelijk alleen goede gevolgen kan hebben. Als ik mevrouw Lockefeer was, zou
ik eerst met een aantal vrouwen in gesprek gaan die abortus gepleegd hebben. Al
is het maar om hen in hun keuze te leren begrijpen en erachter te komen of ze
wellicht spijt hebben van die keuze en wat ze gedaan zouden hebben als die
afgebakende wet destijds al gold en wat ze dus van zo’n wet vinden.
Kortom, vind ik dat mensen die zelf
niets te maken hebben met een dergelijke wet, niet zomaar de wet aan die ander
kunnen voorschrijven die er wel mee te maken heeft. Al moet ik eerlijk toegeven
dat ik er in de eerste instantie wel degelijk mee eens was. Het artikel en de
uitspraken van mevrouw Lockefeer klonken heel logisch. Toch denk ik dat men in
een democratisch land als Nederland het aanscherpen van een dergelijke wet over
zo’n gevoelig onderwerp beter in samenwerking met ervaringsdeskundigen kan
gebeuren dan door buitenstaanders alleen.
Tot slot wil ik u als lezer nog één
ding vragen. Zou u met mij voor de vrouwen willen bidden die over deze moeilijke
keuze om abortus te plegen nadenken? En wilt u dan gelijk ook bidden voor Gods
wijsheid voor de mensen die nadenken om de abortuswet aan te passen? Ze zullen
het nodig hebben.
Stelling bij het weekthema Het prille begin:
De abortuswet moet aangescherpt worden op de manier die mevrouw Lockefeer
voorstelt.
Voel je vrij om te reageren op het artikel of de stelling (of allebei).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten