Na de laatste twee posts nog eens te hebben
bekeken, ben ik me er pijnlijk van bewust dat ik tot nu toe op het gebied van
ootmoed niet echt een heel goede indruk heb gelaten. Goed, ik heb een prachtig
lied gepost aan het begin van de week en een miniatuur Bijbelstudie uiteengezet
(wat ik vervolgens zo nodig moest aanvullen
met een verhaal dat wijze oude uilen de hoofden doet schudden), maar ik lijk nu
meer op een soort driftige vlo die in verwoede pogingen op en neer springt om
maar gezien te worden, dan een ootmoedige christen. Nou, in dit artikeltje zal
ik dat eens goed rectificeren.
Ik ben een heel vredelievend
persoon. Men omschreef mij een keer als een serene aanwezigheid, een ander
bespeurde enige gratie in mijn wandel. Als ik wandelend of op de fiets voorrang
krijg van een andere bestuurder, knik ik deze met een vriendelijke glimlach
dankbaar toe. Ik geef soms briefgeld met de collecte of aan een goed doel, wat
ik mij als arme student eigenlijk niet kan veroorloven. Zien jullie het
aureooltje al? – Nu komen de vleugeltjes. Als ik zing, zing ik betekenisvolle
liedjes, de meeste christelijk. Ik houd ervan om Yeshua te prijzen en ik hoop
van harte dat Hij gauw terug mag komen. Ik ben heus wel een ootmoedige,
liefdevolle christen hoor…
TOTDAT er van die rare andere wezens
bijkomen. Zoals de gek die het waagt mij te roepen voor het avondeten terwijl
ik middenin een aanbiddingslied zit dat net zo lekker klonk. Of als een
automobilist doorrijdt, terwijl ik gewoon voorrang had. Of wat dacht je van
iemand die mijn briefgeld aanneemt zonder te bedanken?! Spelbrekers,
misdadigers, ondankbare honden, dat zijn het!
Ik wandel ze met gratie voorbij.
Mijn aanwezigheid is sereen. Tot ik ontwaak en verbaal en non-verbaal de
illusie doorbreek. ‘Lieve lezers’, zo kan alleen ik jullie met zekerheid
noemen, want iedereen is liever dan ik. Waar woont liefde? – Geen idee. Ik kom
het jullie niet vertellen. Ik ben slechts, net als jullie, naar haar op zoek.
"Maar Ik zeg tegen u die dit hoort: Heb uw vijanden lief; doe goed aan die u haten. Zegen hen die u vervloeken, en bid voor hen die u belasteren. Bied hem die u op de ene wang slaat, ook de andere."
Lukas 6: 27-29a
Ootmoed is...met rode wangen het leven door. MAAR ootmoed is geen minderwaardigheid. Ze is de gids die je van je gedachten en gevoelens over je eigen ik naar de gedachten en gevoelens voor anderen leidt. Of, zoals C.S. Lewis' bekende uitspraak luidt:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten